Wierszyk no. 2 [Tematyka: Siostry K/M :3]

Jedna z nich była młoda,
Druga również, choć nieco starsza.
Żadna nie wyglądała jak kłoda,
"Spotkać choć na chwilę" - rzekłbym z gorsza.

Zaczęło się zwyczajnie,
Gdy to na forum zawitały.
Rozmawiać było banalnie,
Ale chęci na więcej brały*.

Z młodszą nie było łatwo,
Ale jakoś wyszło.
Kraków mylić z północy Padwą...
Acz udało się, jak w kuchni myszom.

Wracając do początków:
Z Żyjącą Świętą Ją utożsamiałem,
I siedząc w internetach zakątku
Takie sobie odpały miałem.

Wówczas to jej fanatykiem zostałem,
A Ona z chęcią mnie tak zwała.
Przeróżną herezję wykrakałem,
Lecz Ona nadal czegoś chciała...

Pewnego dnia - zawiniłem.
Jednak szybko dość mi przebaczyła.
Słowami o pewnym serialu ją uraziłem.
I po chwili pokutę mi odpuściła.

No i jakoś sobie z Nią radzę,
Przypadkowo nas sparowali.
Komplementami jej kadzę,
Lecz Ona wciąż, że na jej brzydotę nic nie poradzę.

A ze starszą... Trochę ciężej,
Bo rzadko ją widuję.
Można szukać, można prędzej,
A ja wciąż tu wersze kłuję.

Ta tworzy ślicznie, jak jej siostra,
Lubi Francję, jak widać.
Skryta jak Cosa Nostra,
A może szansę powinienem jej dać?

Brzmi to dziwnie, muszę stwierdzić,
Jakby zdradę propagowała.
Lecz tytuł fanatyka muszę dzierżyć,
Gdyby mnie nawet spałowała...

Chciałem o obu więcej pisać,
Lecz pomysłów brak.
Obiecywałem się popisać,
A jedynie zasmuciłem, niczym fiata wrak...

Scusi molto zatem, wciąż was wielbię,
I tytuł fanatyka noszę wiernie.
Będę wypatrywał was na niebie
I rysował w jaźni głębie.
_______________________________________________________ © Vanadiss 2013.
* - Moje chęci, rzeczjasna...